حرز یعنی سپر دفاعی و عامل محافظت کننده. چون انسان همیشه در معرض خطرها و بلاهاست ، این حرزها که از طرف معصومین علیهم‌السلام دستور آن صادر شده ، عامل محافظت کننده از خطرها و بلاها می‌باشند که مردم یا آن را می‌خوانند و یا به صورت نوشته همراه خود دارند . حرز در لغت به معنای پناهگاه و چیزی است که باعث حفاظت می‌شود ، و در اصطلاح به دعایی گفته می‌شود که برای حفاظت از شر شیاطین ، جن ، ظلم ستمگران ، گزندگان و . . . است. برخی از حرزها قبل از وقوع ناگواری‌های خاصی که ممکن است واقع شوند ، خوانده می‌شود و برخی دیگر برای در امان بودن از تمام ناگواری‌ها نوشته شده و به گردن آویخته یا در جیب گذارده می‌شود. از اکثر پیشوایان معصوم شیعه حرزهایی روایت شده که “سید بن طاووس” در کتاب “مهج ‌الدعوات” تعداد قابل توجهی از آن‌ها را نقل نموده است و در باب پنجم از حاشیه‌ی کتاب ارزشمند “مفاتیح الجنان ” نیز تعدادی از آن‌ها به نقل از همان کتاب آورده شده است.