سوال: مقصود از حکم و فتوا چیست؟ چه فرقى با هم دارند؟ هنگامى که مجتهد براى یافتن حکم کلّى الهى در یک مسئله به منابع دینى مراجعه مى کند و با بهره گیرى از شیوه هاى مخصوصى که براى استنباط وجود دارد، حکم مزبور را به دست مى آورد و در اختیار مقلّدان خود قرار مى دهد، از آن به «فتوا» یاد مى کنند. بنابراین، «فتوا» استنباط حکم جهان‏شمول دین در یک زمینه با مراجعه به منابع دینى و بهره گیرى از شیوه هاى شناخته شده‏ى استنباط مى باشد. (حضرت امام خمینى ره از این شیوه ها به «اجتهاد جواهرى» یا «فقه سنّتى» یاد کرده اند) وقتى رهبر با توجه به احکام کلّى الهى و نظام هاى اسلامى و با التفات و دقّت در شرایط موجود، وظیفه اى را نسبت به مسئله اى خاصّ براى همگان یا گروهى از افراد یا فرد خاصّى مشخّص مى کند، این عمل را «حکم» مى نامند. پس «حکم» در عین نظر به احکام کلّى الهى و ارزش ها و آرمان هاى ماندنى و جهان شمول اسلام، به موقعیت و شرایط خاصّ نیز توجّه دارد و مادامى که آن وضعیت تغییر نکرده، از سوى رهبر یا جانشینان او اعتبار مى گردد. از نگاه شارع اطاعت از احکام کلّى الهى و فتواى فقیه جامع‏شرایط، مانند پیروى از احکام رهبر و ولىّ امر، لازم و مشروع است. با این تفاوت که فتواى فقیه براى خود او و مقلّدانش لازم الاّتباع مى باشد، در حالى که همگان باید از «حکم» رهبر اطاعت کنند.