۱. واژه «امام»، مفرد، و جمع آن ائمه است و در لغت به معنای چیزی است که از وى پیروى و به وى اقتدا شود، خواه انسان باشد که از کار یا سخنش پیروی شود یا کتاب باشد یا غیر آن، حق باشد یا باطل باشد.[1]
۲. واژه «رهبر» فارسی است، به معنای کسی که انسان را در زندگی برای رسیدن به هدف و مقصود راهنمایی می‌‌کند و راه را به او نشان می‌دهد و یا در جمعی ریاست و هدایت آن جمع و گروه را بر عهده دارد.
۳. اما امام در عرف و اصطلاح امروزه به معنای مقتدا و پیشروی بر حق می‌باشد، نه مطلق پیشرو.
در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که رهبر نیز معنایی شبیه به امام دارد و به نوعی ترجمه فارسی آن است.
ان شاالله بزودی بحثی با عنوان (ولایت فقیه)در سی و پنج فصل بصورت تفصیلی خدمت دوستان بزرگوار تقدیم خواهدشد که این واژه ها را مفصل بحث خواهیم کرد /.
[1]. «الإِمام: المؤتمّ به، إنسانا کأن یقتدى بقوله أو فعله، أو کتابا، أو غیر ذلک محقّا کان أو مبطلا، و جمعه: أئمة»، راغب اصفهانى، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، ص 87، بیروت، دارالعلم الدار الشامیة، چاپ اول، 1412ق.
