سیدبن طاووس در مهج الدعوات ازابن عباس» روايت کرده است: رسول اکرم (ص) پيوسته امام حسن و امام حسين (ع) را به وسيله دعا در امان و پناه خداوند قرار مي داد و مي گفت: «اُعيذُ کُما بِکَلَمات الله التامَّه و اَسمائِهِ الحُسنَي عامَّه مِن شَرِّ السّامَّه وَ الهامَّه، وَ مِن شَرِّ عَينٍ لامَّه وَ مِن شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَد» معنی: «شما را در پناه کلمات تامه الهي و اسماي نيکويش قرار مي دهم، از شر هر چيز زهردار و حيوانات و حشرات سمي، از شر چشم بد، و از شر هر حسد کننده زماني که حسد ورزد.» «ابن عباس» گويد: آنگاه پيامبر (ص) روي به ما کرد و فرمود: اينگونه حضرت ابراهيم خليل الرحمان (ع) براي اسحاق و اسماعيل دعا مي کرد و پناهشان مي داد..